مازندرون
مازندرون ته چنده قشنگی فدای ته
اشنومبه هر کوجه، همه جا من صدای ته
مه دل جدا نونه ته جه هر کوجه بورم
انه مه گوش صدای خوش آشنای ته
هر جا ره هارشم، همه جا سبزه هستو کوه
دوست دارمه دوست دوندی و دونده خدای ته
از رامسر بهیر و برو تا کلاله دشت
هرجا پر هسته صحبت مهر و وفای ته
دریای ته وسیع چو دل های بی دلان
ای من فدای خاک ته، آب و هوای ته
اون کوه و جنگل ته مه تاج سره هاپرس
مه آب چشم هی انه از چشمه های ته
اوّل ته بهتر هسته از آخر برو هاپرس
تن ابتدای ته، جان انتهای ته
دل های رفتگان ته، ویندی چو مشعله
از دشت ها برون کفنه لاله های ته
افرای ته بمثل قد و قامت جوان
ای من بنازم اُن تن و قدّ رِسای ته
هر شاخه دست و پای یکی ماه صورته
هر سبزه موی و کاکلِ رعنا لقایِ ته
هر ویشهی ته مسکن شوکا بییه ولی
امروز بوردنه همه از ویشه های ته
بشنو صدای زنگوله و مرغ و دارتوکن
از جنگل ته هسته و اینم صدای ته
اون های هوی گالش و فریادِ للـهوا
ای من اسیر کوه و لره جوندکای ته
مازندرون من، وطن من، صدای من
جانی که دارمه کومبه فدا از برای ته
فریاد مهدیان نِنه ته گوش و نشنونی
راضیمه ای عروس وطن بر رضای ته
برگرفته شده از کتاب: پدیار ـ ص 82